Een eerste mogelijkheid om de ruimte in het kader van het langetermijnsparen op te vullen is met kapitaalaflossingen van een lening. Om de kapitaalaflossingen fiscaal in mindering te kunnen brengen moet de lening aan volgende voorwaarden voldoen:

• De lening dient gewaarborgd te worden door een hypothecaire inschrijving. Een hypothecair mandaat volstaat niet.
• De belastingplichtige moet volle eigenaar van de woning zijn. Indien er gebruik wordt gemaakt van een zgn. gesplitste aankoop is er bijgevolg niet aan deze voorwaarde voldaan.
• De lening moet betrekking hebben op een woning die niet de eigen woning is (bv. een tweede verblijf of een investeringspand).
• De lening heeft een looptijd van ten minste 10 jaar.
• De lening is aangegaan bij een financiële instelling gevestigd binnen de Europese Economische Ruimte (EER).

Het deel van de kapitaalaflossingen dat recht geeft op de belastingvermindering is beperkt tot een bepaald leningsbedrag in functie van het jaar waarin de lening is afgesloten. Voor leningen die in 2023 worden afgesloten bedraagt het maximumbedrag dat recht geeft op een belastingvermindering € 78.440. Dit maximum geldt per woning (niet per afgesloten lening).

De kapitaalaflossingen die in aanmerking komen voor de belastingvermindering mogen door gehuwden en wettelijk samenwonenden vrij onder elkaar verdeeld worden.

Recent werd door de regering beslist dat de kapitaalaflossingen van leningen die vanaf 2024 aangegaan  worden niet meer zullen kunnen worden aangewend voor het opvullen van de fiscale ruimte in het kader van het langetermijnsparen. Deze mogelijkheid is er dus enkel nog voor leningen die nog in 2023 afgesloten worden. Ook voor leningen die reeds lopende zijn blijft het voordeel behouden voor de resterende looptijd van de lening.

Het fiscaal voordeel kan ook benut worden door een premie te storten in een fiscale levensverzekering. Deze levensverzekering dient aan volgende voorwaarden te voldoen:

• De levensverzekering heeft een looptijd van minstens 10 jaar;
• De polis moet afgesloten worden vóór de leeftijd van 65 jaar;
• De begunstigde bij overlijden de echtgenoot, de wettelijk samenwonende partner en/of bloedverwanten tot de tweede graad ((groot)ouders, (klein)kinderen, broers en zussen).

De levensverzekering kan de vorm aan nemen van een schuldsaldoverzekering (waarbij de premie dient als risicopremie voor het uitkeren van een bepaald overlijdenskapitaal) of een spaarformule als vorm van aanvullende pensioenopbouw (waarbij de premie dient om een kapitaal op te bouwen dat (meestal) bij op pensioenleeftijd wordt uitgekeerd).

In dit laatste geval ondergaat het opgebouwde kapitaal een eindtaxatie dat in principe gebeurt via een anticipatieve heffing op de 60^ste verjaardag van de verzekeringsnemer. De bijdragen die nadien nog gestort worden blijven bij uitkering dus onbelast. Aandachtspunt is wel dat de eindtaxatie minder gunstig is indien er pas na de 55^ste verjaardag een contract afgesloten wordt of als de gestorte premie na deze leeftijd verhoogd wordt. In dat geval wordt de eindtaxatie ingehouden op de tiende verjaardag van de eerste storting respectievelijk premieverhoging, hetgeen een stuk nadeliger is.

Bij de voorliggende fiscale hervorming wordt ook in de afschaffing voorzien van deze laatste mogelijkheid om de ruimte in het kader van het langetermijnsparen op te vullen. Contracten die worden afgesloten vóór eind 2023 zouden wel nog van het fiscaal voordeel kunnen genieten gedurende hun volledige looptijd. De fiscale hervorming bevindt zich momenteel in de parlementaire voorbereidingsfase waardoor het nog afwachten is of de afschaffing er effectief zal komen.